صنایع دستی شهرکرد به خاطر شیوه های مختلف در تولید، تنوع بسیاری دارند. دلیل این تنوع، وجود عشایر و روستاییانی است که در تولید این هنرهای دستی سهم بسزایی دارند و همچنان به شیوه های سنتی انجام میدهند و تولید کارگاهی و مدرن جایگاهی ندارد. صنایع دستی استان چهارمحال بختیاری به دو گروه تقسیم میشوند یک گروه آن صنایعی است که به نیروی زیادی نیاز دارد و توسط مردان انجام می شود مانند نمد مالی و گروهی دیگر هم توسط زنان هنرمند تولید می شوند مانند انواع دستبافت ها. صنایع دستی در این منطقه بیشتر بعنوان یک فعالیت جنبی در کنار مشاغل اصلی است. معمولا زنان خوش ذوق و هنرمند بختیاری برای پر کردن اوقات فراغت خود مشغول به این حرفه هستند. از جمله مهمتریین صنایع دستی شهرکرد چوقا یا چوخا بافی، خرسک بافی، جاجیم بافی، نمکدان بافی،وریس بافی، خورجین بافی و تولید سیاه چادر است.
از دیگر صنایع دستی استان چهارمحال بختیاری می توان موارد زیر را نام برد:
- گبه
- بافته های پشمی مانند کلاه و دستکش
- گیوه
- نمد
- گلیم
- قالی و قالیچه
- جل روزینی
- قفل سازی
- پلاس
- کمچه دان
- سفره آردی
- بافته‌های خانگی نظیر کلاه نمدی، عبا، نمد، گهواره و کوبه
چوقا شهرکرد
چوقا یا چوخا یکی از صنایع دستی شهرکرد است که بیشتر مورد نیاز عشایر است. چوقا نوعی بالا پوش مردانه است که زنان بختیاری چوقا را به وسیله ی دار بصورت افقی و تکنفره با نخ بسیار ظریف و نازک می بافند. نخ بکار رفته معمولا از پشم سفید رنگ درست میشوند و در آن خطوط مشکی و آبی تیره استفاده میکنند. بهترین نوع نوع چوقا بوسیله ی زنان کیارسی بافت می شود که به «کیارسی بف» معروف می باشد و از ویژگی های آن بافت ظریفش است.
خرسک بافی شهرکرد
خرسک فرشی است که در بین عشایر و روستاییان بسیار پرکاربرد است. و علت ابداع این نوع فرش ها که درشت بافت هستند و پرزهای آن ها گرفته نمی شوند این است که سطح ناهموار زمین را می پوشاند. در بافت خرسک از هیچ طرح و نقشه ی از قبل تعیین شده ای استفاده نمی کنند بلکه بافندگان این فرش ها از طبیعت و ذهن خود الهام میگیرند.
جاجیم شهرکرد
جاجیم یکی از دست بافت های رایج سنتی زندگی ایرانی است. جاجیم را به شکل نوار های بارک با عرض کم می بافتند و پس از آن قطعات از این نوار های باریک را در کنار هم می دوزند و کاربردهای متفاوتی دارد مانند روانداز، زیرانداز، رختخواب پیچ و … همچنین بختیاری ها از آن ها به منظور حمل گهواره ی کودک بر پشت مادر استفاده می کنند.
نمکدان شهرکرد
نمکدان که به آن «چنته» هم می گویند از جمله دستبافت های زنان بختیاری است که بیشتر برای مصرف خود می بافند. و از آن در نگهداری و جابجایی خوراکی ها و نمک استفاده می کنند.در مناطق چلگرد، کوهرنگ، لردگان این محصول تولید می شود. لایه رویی نمکدان از جنس فرش و لایه ی زیرین آن جاجیم است.
وریس شهرکرد
وریس که به آن وریسین یا ویریس هم گفته می شود نوعی تسمه است که از ابریشم توسط زنان عشایر بافته می شود و در زندگی عشایر کاربردهای بسیاری دارد. همچنین از آن بعنوان طناب استفاده میکنند.
خورجین بافی شهرکرد
بافت خورجین از دیگر صنایع دستی شهرکرد است که بیشتر جنبه خود مصرفی دارد. در این دست بافت ها هیچ گرهی استفاده نمی کنند و بوسیله ی زنان عشایر بر روی دارهای افقی بافته می شوند. عشایر از خورجین ها برای نگه داری اشیای ارزشمند و نفیس خود استفاده میکنند.
«خور» همانند خورجین بافته می شود که از آن را حمل برنج، جو، آرد، گندم و سایر اقلام اینگونه استفاده می کنند.
سیاه چادر شهرکرد
سیاه چادر از جمله صنایع دستی شهرکرد است که توسط عشایر و به منظور استفاده خود برای سکونت در آن ها بافته می شود. جنس سیاه چادر از پشم است و برای بافت آن ده تا پانزده روز زمان نیاز است. علت استفاده از موی بز در بافت سیاه چادر در برابر سرما و گرما مقاوم است و در هنگام بارش باران به علت رطوبت متورم می شود و آب را به داخل چادر نفوذ نمی دهد. همچنین در مقابل باد مقاوم می باشد و زمستانی گرم و تابستانی سرد دارد.
