پارک جمشیدیه تهران

 

تاریخچه : در دامنه کوه کلکچال و در منطقه یک شهر تهران بوستان و پارکی زیبا بنام جمشیدیه قرار گرفته است. پارک جمشیدیه دارای مساحتی بیش از 10 هزار متر مربع است و روزانه گردشگران ایرانی و توریست های خارجی به این پارک وارد می شوند.

 

از مسیرهای  کوه کلکچال، باغ دولو، خیابان جمشیدیه و جاده کلکچال به پارک سنگی جمشیدیه می رسیم. در این پارک دیدنی دریاچه، آبشار و آبنماهای سنگی مشاهده می شود که جلوه و زیبایی خاصی را به طبیعت پارک بخشیده اند. پارک جمشیدیه در ابتدای مسیر اصلی به ارتفاعات و پناهگاه کلکچال قرار گرفته است.

پارک جمشیدیه تهران دارای چهار در ورودی می باشد. بر طبق نظرسنجی های صورت گرفته از مردم، پارک جمشیدیه دومین پارکی می باشد که ساکنان تهرانی به مهمانان غیر تهرانی معرفی می نمایند.

دیوار کوهستانی که در شمالی ترین نقطه شهر تهران قرار گرفته همچون سدی مانع از خروج هوای آلوده شهر می باشد اما در موازات این کوهستان و در خطی مجاور پارک جمشیدیه واقع شده که همچون ریه ای سبز عمل می نماید. در این پارک درختان سرسبزی مشاهده می شود که کار اکسیژن رسانی شمال شهر تهران را آغاز نموده اند.

نام جمشیدیه از نام مالک زمین بوستان به نام مهندس جمشید دولو قاجار گرفته شده است. این فرد از طایفه دولو بود که این طایفه  از مشهورترین خانواده های وابسته به قاجار بودند. مهندس جمشید دولو این ملک را به همسر پهلوی دوم بخشید. اگر چه در این ملک قصد بر این بود که برای سالمندان سرایی ساخته شود و از فضای سرشار از آرامش و هوای دلپذیر آن استفاده کنند اما این طرح هیچوقت اجرا نشد و در سال 1356 هجری شمسی به ساخت پارک عمومی و استفاده همگانی تبدیل گشت.

در سال 1374 هجری شمسی  16 هکتار به وسعت پارک جمشیدیه تهران افزوده گشت اما مسئولان در این زمان صلاح دیدند که نام تکه افزوده شده را به پاس زحمات شاعر نامدار فردوسی با این نام مزین شود.

با توجه به تحقیقات زیست شناسان در بوستان جمشیدیه تهران، وجود 60 گونه پرنده در شاخ و برگ درختان را عنوان کرده اند.

در بوستان جمشیدیه کفپوش های سنگی ناهمواری مشاهده می شود که تداعی گر طبیعت بوستان های جنگلی می باشد.

 

منبع: نشاط آوران

حرم شاه عبدالعظیم تهران

تاریخچه : یکی از زیارتگاه های معروف شیعیان حرم شاه عبدالعظیم می باشد که در جنوب تهران و در شهر ری واقع شده است. شاه عبدالعظیم یکی از نوادگان حسن بن علی(ع) است که زندگی و مرگ ایشان در فیلم مسافر ری به کارگردانی داوود میر باقری به تصویر کشیده شد.

با ورود عبدالعظیم حسنی به شهر ری و سکنی در سرداب خانه یکی از شیعیان، روزها را با روزه گرفتن و شب ها به نماز خود را مشغول می کرد. ایشان هر از گاهی از خانه خارج می شد و قبری را که اکنون در روبروی آرامگاهش وجود دارد زیارت می نمود. بعد از مدتی خبر ورود شاه عبدالعظیم به شهر ری در میان مردم می پیچید و در این زمان یکی از شیعیان پیامبر را درخواب می بیند که پیامبر خبر سکنی شاه عبدالعظیم در کوی بردگان را به وی می دهد و به مرد شیعی می گوید که عبدالعظیم حسنی به زودی از دنیا می رود و محل دفن ایشان را در کنار درخت سیبی در باغ عبدالجبار بن عبدالوهاب می دهد و شخص فردای آن روز راهی باغ معهود شده برای خرید می شود و بعد از ماجرای خوابش برای صاحب باغ و بیان تأیید دیدن خواب نیز توسط صاحب باغ، این ملک را برای سادات و شیعیان وقف نمودند.

پس از درگذشت عبدالعظیم حسنی و هنگامی که ایشان را غسل می دادند، کاغذی را در پیراهنش پیدا می کنند که خود را به صورت کامل معرفی نموده بود.

بخش پائینی حرم حضرت شاه عبدالعظیم حسنی چهار گوشی می باشد. بر فراز چهار گوشه حرم چهار طاق مورب ساخته اند که در بالاتر از آن یک هشت ضلعی مشاهده می شود که بر رویش یک شانزده ضلعی قرار داده اند. در حقیقت گنبد اصلی حرم را بر روی این هشت ضلعی احداث نموده اند. در تمام این بخش ها آیینه کاری رویت می شود. تعمیرات اصلی در دوره شاه طهماسب صفوی صورت پذیرفته است. صحن ها و ایوان آستانه از آثار دوره صفویان می باشد. به دستور ناصرالدین شاه پوشش طلایی و زرینی در سال 1270 هجری قمری برای گنبد انجام پذیرفت.

در جوار ضریح و رواق های پیرامون و اکثرا در باغ طوطی بسیاری از مشاهیر ایرانی به خاک سپرده شده اند که می توان به آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی، ناصرالدین شاه قاجار، شیخ محمد خیابانی، ستارخان و غیره اشاره نمود.

 در اطراف مجموعه حرم شاه عبدالعظیم حسنی بازار قدیمی متشکل از گچ و خشت وجود دارد که متعلق به دوره صفویه می باشد.

منبع: نشاط آوران

موزه فرش ایران تهران

تاریخچه : یکی از موزه های دیدنی شهر تهران، موزه فرش ایران است که در 22 بهمن سال 1356 هجری شمسی افتتاح شد. پلان و معماری شکیلی در بنای موزه فرش ایران صورت گرفته که نگاه بینندگان را به سوی خود جذب می نماید.

در نمای بیرونی آن سنگ های آذینی که تمثیلی به دار قالی است، مشاهده می گردد. مساحت نمایشی موزه 3400 مترمربع را از مساحت موزه در برگرفته است. موزه فرش تهران دارای دو تالار می باشد که در آن ها قالی های دست بافت و گلیم ایرانی گذاشته شده است. تالار اول به منظور نمایشگاه های دایمی مورد استفاده قرار می گیرد و تالار بالایی برای نمایشگاه های موقتی از قالی و گلیم طراحی شده است.

از اهداف موزه فرش ایران می توان به پژوهش و تحقیق در عرصه تحولات و کیفیت فرش ایرانی، برگزاری نمایشگاه های موقتی از هنر دست بافت فرش های ایرانی و دیگر نقاط جهان و گردآوری و خریداری از انواع قالی های دست بافت ایرانی اشاره نمود.

در این موزه با توجه به مرغوبیت و قدمت انواع فرش ها و گلیم های دست بافت ایرانی و ویژگی های به کار رفته در آن ها حفظ و نگهداری صورت می گیرد.

در مجموعه موزه فرش ایران نمونه های با ارزش قالی ایرانی از قرن نهم تا دوره معاصر مشاهده می گردد. هم چنین برای پژوهشگران و علاقه مندان به هنر فرش و قالی ایرانی این محل سرشار از منابع غنی تحقیقاتی محسوب می شود. در تالار اول در حدود 135 تخته از شاهکارهای قالی ایران و بافت هایی از مراکز مهم در این زمینه مانند کاشان، کرمان، اصفهان، تبریز، خراسان و کردستان و غیره به معرض نمایش برای عموم گذاشته شده اند.

در موزه فرش ایران برای بازدیدکنندگان علاقه مند به هنر ایرانی در زمینه قالی بافی و گلیم و هنرهای دستی ایرانی کتابخانه ای با حدود 3500 جلد کتاب به زبان های گوناگون قرار داده شده و فیلم ها و اسلایدهایی در سالن نمایش موزه در معرض نمایش گذاشته شده اند.

در موزه فرش ایران قالیچه دست بافت با ارزشی معروف به قالیچه میرزا کوچک خان جنگلی وجود دارد که کار فرش بافان شهر کاشان می باشد که در اندازه 130 در 220 سانتی متر بافته شده است. قالی 2500 ساله پازیریک قدیمی ترین فرش شناخته شده در جهان بوده که بافت آن را به ایرانیان زمان هخامنش نسبت داده اند و از این متذکر می شویم که قالی بافی در ایران دوره ای طولانی از تکامل را پیموده است.

در نمایشگاه موزه فرش ایران نمونه هایی از قالیچه های تصویری که هنر غنی ایرانی را به تصویر می کشانند، وجود دارد و در طی دوران های مختلف نمایشگاه های مختلفی برگزار شده که از مشهورترین آن ها می توان به نمایشگاه طرح بته، نمایشگاه سجاده ها و قالی های طرح محراب، نمایشگاهی از قالی های گل برجسته و دست بافت هایی از ارامنه اشاره نمود.

برج طغرل تهران

تاریخچه : یکی از قدیمی ترین برج های شهر تهران، برج آرامگاه طغرل می باشد. این برج از آثار باقی مانده دوره سلجوقیان بوده و در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهر ری قرار گرفته است.

برج طغرل تقریبا 20 متر ارتفاع داشته و تاکنون جزء گنبد مخروطی شکل اثری باقی نمانده است. مساحت این بنای تاریخی 48 مترمربع می باشد و نمای آن از خشت و آجر بوده و نمای داخلی برج طغرل به شکل استوانه است.

برج طغرل شهر ری در کنار برج آزادی و برج میلاد قسمتی از هویت تاریخی شهر تهران را شامل می شود. هم چنین این برج یکی از سه برج نماد تهران محسوب می شود. با توجه به گفته علاقه مندان میراث فرهنگی حفظ و نگهداری از برج های تهران که هریک در طول تاریخ نقش چشم گیری داشته اند اهمیت شایانی دارد. به گفته آنان اگر برج طغرل باقی نمانده بود، در امروز برج با شکوه میلاد هم شکل نمی گرفت.

سبک معماری و پلان به کار رفته در برج طغرل تلفیقی از سبک معماری های پارتی و پارسی است که این سبک ها اوج شکوفایی سبک معماری رازی را در قرن پنجم هجری قمری را می رسانند. کتیبه هایی که در روی این بنا وجود داشته، در زمان ناصرالدین شاه به خاطر مرمت سازی از بین رفته اند. علت شکل گیری و نامگذاری این بنا به این صورت می باشد که در سال 455 هجری قمری طغرل بیک یکم در راه مسیر بغداد به پایتخت دچار بیماری می شود و به دستور ایشان مقبره ای برای وی ساخته می شود و در سن 70 سالگی فوت می نماید و جسد ایشان در این مقبره گذاشته می شود.

از کاربردهای برج طغرل سخنان و نظرات جالبی عنوان شده است. به عنوان مثال از این برج در شب برای هدایت کاروانیان به مسیر ورودی شهر استفاده می شد که اینکار را با روشن کردن آتش در بالای آن صورت می گرفت.

هم چنین 24 ترک در سطح بدنه بیرونی برج طغرل قابل رویت است که نشان از زیبایی و استحکام بنا بوده و احتمالا به عنوان ساعت آفتابی برای اوقات شرعی کاربرد داشته است.

پارک ملت تهران

تاریخچه : یکی از بوستان های زیبا و بزرگ شهر تهران، پارک ملت است که دارای مساحت 34 هکتار می باشد. بوستان شاهنشاهی نام سابق این پارک بود.

این پارک به سبک پارک های انگلیسی و به صورت نامنظم توسط فردی بنام پوسن طراحی شده است. از معروف ترین تندیس های پارک ملت می توان به مجسمه مادر و امیرکبیر اشاره نمود.

پارک ملت در شمال تهران و در منطقه 3 شهرداری واقع شده است. به دستور فرح پهلوی و محمدرضا آقاجانی پارک ملت که در ابتدا زمین بایری بود ایجاد گشت. احداث این بوستان در دو فاز مختلف و براساس موقعیت خاص در سالهای 1345 و 1353 هجری شمسی صورت پذیرفت. بخش اعظم مساحت پارک ملت به چمن کاری، سپس به جنگل کاری و در آخر به گل کاری اختصاص یافته است.

دراین پارک پوشش گیاهی مختلف شامل سدروس، صنوبر، چنار، نارون، بیدمجنون، شمشاد، انواع سرو و غیره به چشم می خورد. هم چنین 120 گونه درخت، درختچه و درخت میوه در آن وجود داشته که فضای پارک ملت را دل انگیز کرده است. گل های چندین ساله و دائمی نظیر گالانیا، کوکب، شمعدانی و رعنا و انواع رزهای مینیاتوری زیبایی این فضا را دو چندان نموده است.

در بخش شمالی پارک ملت جنگل کاری و در بخش جنوبی آن چمن کاری انجام گرفته شده است. در بخش غربی پارک نیز حیات وحشی وجود دارد که در آن انواع پرندگان و انواع حیوانات نگهداری می شوند.

به دلیل سطح صیقلی در قسمت ورودی پارک ملت محلی مناسب برای علاقه مندان به اسکیت سواری و مسابقات ماشین کنترلی فراهم شده است. آب نمای پلکانی در بخش بالایی پارک وجود دارد که در دو طرف آن راه پله ای قرار گرفته که شما را به سمت بالا هدایت می نماید. آب نمایی در بخش مرکزی پارک مشاهده می شود که پلی زرد رنگ بر روی آن ساخته شده است. در آن سمت پل کافی شاپ و رستورانی واقع شده که هر بیننده را برای استفاده از آن منظره به آنجا می کشاند.

دیزلی در زمان ناصرالدین شاه میان تهران و حرم شاه عبدالعظیم مورد استفاده قرار گرفته بود که در ضلع غربی پارک ملت قابل رویت است. از دیگر امکانات پارک ملت که برای عموم تدارک دیده شده، می توان به سینمای چهار بعدی، سینمای پردیس، زمین بازی کودکان و خانه شطرنج اشاره کرد.

گردشگران می توانند از طریق خیابان های جام جم، نیایش، ولیعصر عج و خیابان سئول وارد بوستان ملت شوند.

پارک لاله تهران

تاریخچه : یکی از بوستان های بزرگ شهر تهران پارک لاله می باشد. این پارک تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی پارک فرح نامیده می شد.

مساحت پارک لاله 35 هکتار است و در آن گونه های مختلف گیاهی شامل چنار، کاج، اقاقیا و غیره مشاهده می شود. در گذشته زمین های این باغ به ارتش پهلوی تعلق داشت و به محله و میدان جلالیه معروف بود. در این میدان همه ساله مراسم جشنی به دلیل کودتای رضا خان در روز سوم اسفند ماه برگزار می شد و پس از پایان رژه رضاخان با پوششی منحصر بفرد سلطنتی به شهر تهران تشریف فرما می شد و جشن خاتمه می یافت. اراضی جلالیه بعد از مدتی برای رژه و اسب دوانی مورد استفاده قرار  گرفت. هم چنین نخستین تجمع و گردهمایی هواداران دکتر مصدق در این مکان صورت پذیرفت.

ارتش این اراضی را در ازای مطالبات وزارت دارایی به وزارتخانه واگذار نمود. وزارتخانه هم آن را برای تأسیسات فرهنگی عمومی و پارک در اختیار گرفت. طرح این پارک توسط ژوفه معمار و طراح فرانسوی به همراهی طراحان ایرانی ریخته شد و عملیات اجرایی این پارک در سال 1345 هجری شمسی توسط شهرداری تاسیس گردید و این پارک در آن روزگار، فرح نامیده شد. در سال 1357 هجری شمسی نام این پارک به لاله تغییر گشت.

سبک ضلع جنوب شرقی پارک لاله به مانند پارک های ژاپنی طراحی شده است. در این پارک آب نما و نهرهای مارپیچ مشاهده می شود. میزهای شطرنج در محوطه شمالی پارک لاله قرار گرفته است. هم چنین در این پارک سر سبز زمین های ورزشی مثل بسکتبال و والیبال برای دوستداران این ورزش تدارک دیده شده است.

در پارک لاله تهران مرکز تئاتر عروسکی، کتابخانه و مسجدی برای عموم  دایر می باشند. مجسمه ها و تندیس هایی از اشخاص معروف از قبیل خیام و ابوریحان بیرونی در این پارک گذاشته شده است.

پارک لاله از جنوب به بلوار کشاورز، از شمال به خیابان دکتر فاطمی ، از شرق به خیابان حجاب و از غرب به خیابان کارگر شمالی منتهی می شود.

کاخ نیاوران تهران

تاریخچه : کاخ کوچکی در باغی نزدیک روستای گرده وی به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شد و این کاخ در زمان محمدرضاشاه پهلوی تخریب گشت و به جای آن کاخ نیاوران ایجاد شد.

 معمار و طراح این کاخ باشکوه فردی بنام محسن فروغی بود که با تلفیقی از هنر پیش و پس از اسلام و معماری ایرانی آن را بنا نمود. کاخ نیاوران امروزی در میدان نیاوران واقع شده است. مجموعه باغ نیاوران دارای کاخ نیاوران، کوشک احمدشاهی، کاخ صاحبقرانیه، کتابخانه اختصاصی، باغ کتیبه ها، موزه خودرو، موزه حوضخانه، موزه جهان نما و مدرسه اختصاصی می باشد. در مجموعه باغ نیاوران فرهنگسرایی مشاهده می شود که از نظر معماری معاصر ایران دارای ارزش می باشد. در جنوب کاخ نیاوران پارک و بوستانی به همین نام قرار دارد.

کاخ نیاوران دارای مساحتی در حدود 9 هزار مترمربع می باشد. هدف از ساختن این کاخ  پذیرایی های سلطنتی و اقامت میهمانان عالی رتبه دربار بود، اما در حین عملیات ساخت تغییر کاربری صورت گرفت و اختصاص به محل سکونت محمدرضا شاه پهلوی و خانواده ایشان یافت.  

در سال 1267 هجری قمری به دستور ناصرالدین شاه کاخ صاحبقرانیه در مجموعه باغ نیاوران ساخته شد. ناصرالدین شاه در سی و یکمین سال حکومت خویش خود را صاحب قرآن نامید و عنوان این کاخ به این دلیل می باشد. در حیاط کاخ صاحبقرانیه، فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه امضا شد. تمام درها و پنچره های این کاخ به صورت ارسی بوده و با شیشه های رنگی مزین شده است. کاخ صاحبقرانیه در سال 1377 هجری شمسی به عنوان موزه  برای بازدید عموم بازگشایی شد.

در باغ نیاوران و در اواخر دوره قاجار به منظور خوابگاه ییلاقی احمدشاه کوشکی ساخته شد. کوشک احمدشاهی دارای مساحتی بیش از 800 متر بوده است. سقف این بنا شیروانی بوده و سرتاسر نمای بیرونی آن تزئینات و نمای آجری به کار رفته است. در کوشک احمدشاهی ویترینی از اشیای تزئینی و هدایایی از کشورهای گوناگون در معرض دید عموم گذاشته شده است.

آثاری از اشیای تاریخی و هنری از فرهنگ های گوناگون ، آثاری از هنرمندان ایرانی صاحب سبک و آثاری از هنرهای آئینی و تمدن های مصر باستان که اختصاص به خاندان پهلوی داشته در موزه ای به نام جهان نما گردآوری شده اند.

موزه کتیبه ها در سال 1387 هجری شمسی و درمجموعه باغ نیاوران با همکاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری افتتاح شد. در این موزه میراث مکتوبی از پیشنیان قرار دارد.

درسال 1391 هجری شمسی موزه ای در باغ نیاوران از خودروهای خاندان پهلوی برای نمایش عموم به بهره برداری رسید.

کتابخانه سلطنتی در بخش شمال شرقی مجموعه نیاوران احداث شد. معماری ساختمان از طریق شرکت فرمان فرماییان صورت گرفت و ترکیب هوشمندانه شیشه و آیینه توسط یک هنرمند آمریکایی انجام شد. کتاب هایی از سران کشورها و نویسندگان مشهور به این کتابخانه اهدا شده است. در این کتابخانه لوازم صوتی و پیانو، آثار حجمی و تابلوهای نقاشی از هنرمندان ایرانی و خارجی، مجموعه ای از کتب چاپی، مجموعه های خطی و کلکسیونی از آثار هنری به چشم می خورد.

موزه هنرهای معاصر تهران

تاریخچه : در غرب پارک لاله تهران یکی از سرشناس ترین موزه های شهر تهران قرار گرفته است . این موزه که مربوط به هنرهای معاصر است در سال 1356 هجری شمسی با تلاش و معماری فردی بنام کامران دیبا و با نظارت فرح پهلوی بنا شد. 

موزه هنرهای معاصر تهران دارای مساحت 2000 مترمربع می باشد. این موزه در زمینه هنرهای تجسمی فعالیت می کند. سیر چگونگی تحولات هنر معاصر در یک دوره مشخص نمایشگر کار این موزه می باشد.

ساختمان و پلان موزه هنرهای معاصر تهران یکی از نمونه های بی همتای معماری مدرن است. کامران دیبا، معماری این موزه را با الهام از معماری سنتی ایرانی و مفاهیم فلسفی بنا نموده است. علاقه مندان به هنر با نگاه به هشتی، چهارسو، معبر و گذرگاه موزه هنرهای معاصر به تأمل در هنر و فرهنگ ایران زمین ملزم می شوند. با برپایی نمایشگاه های هنر در زمینه های گوناگون چند گالری به گنجینه های این موزه اختصاص می یابد. نزدیک به 3000 اثر ارزشمند و منحصر بفرد از نخبگان ایران و جهان در مالکیت موزه می باشد که از جمله می توان به رنوار، پیکاسو، ماکس ارنست و ماگریت اشاره نمود.

در فضای سبز شمالی ساختمان موزه هنرهای معاصر باغی مشاهده می شود که تندیسی از مجسمه های اشخاصی از قبیل ماکس ارنست، پرویز تناولی، هنری مور، ماکس بیل و دیگران می باشند.

مجموعه آثار موزه هنرهای معاصر را می توان در سه گروه دسته بندی نمود. گروه اول مربوط به آثار موجود در گنجینه، گروه دوم مربوط به آثار ارائه شده در گالری ها و فضاهای داخلی موزه و گروه سوم مربوط به تندیس های موجود در باغ است.

هم چنین موزه تهران از قسمت های امور هنری و اداری، روابط عمومی و بین الملل، کتابخانه تخصصی، سمعی و بصری، سینماتک، راهنمایان هنری، خدمات نمایشگاهی، حراست، مراقبان، دبیرخانه دائمی نمایشگاه ها، فروشگاه کتاب، آرشیو آثار هنری و کافی شاپ تشکیل شده است.

کتاب های فارسی و غیرفارسی در زمینه های گوناگون هنری در کتابخانه تخصصی موزه هنرهای معاصر تهران موجود می باشد.

کاخ سعدآباد تهران

تاریخچه : کاخ موزه سعدآباد در خوش آب و هواترین منطقه شهر تهران قرار گرفته است. در این مجموعه جنگل های طبیعی، قنات ها، باغستان ها و چشمه سارهای زیبا به چشم می خورد.

 

مجموعه موزه های کاخ سعدآباد تهران در شمال غربی تجریش و در زمینی به مساحت 300 هکتار ساخته شده است. 

این مجموعه با کوه های البرز، گلاب دره، ولنجک و تجریش همسایگی دارد و ازسمت شمال، آب رودخانه دربند وارد فضای دل انگیز کاخ موزه شده و از سمت دیواره جنوبی کاخ بیرون می رود. کاخ سعدآباد تهران هم چنین یکی از مهم ترین و بزرگترین مجموعه موزه های ایران می باشد که دارای هیجده کاخ از زمان های قاجار و پهلوی است.

در بخش مرکزی مجموعه کاخ سعدآباد تهران، موزه محمود فرشچیان مشاهده می شود که متعلق به دوره قاجار می باشد.  در دوره پهلوی ساختمان این موزه محل سکونت همسر چهارم رضاشاه، عصمت خانوم بوده  است که بعدها به انبار تبدیل شد و سپس پس از بازسازی در سال 1380 هجری شمسی، با عنوان موزه مینیاتور استاد فرشچیان معرفی و افتتاح گشت. در این موزه زیبا و دیدنی  بیش از 70 اثر از هنرنمایی های استاد فرشچیان به نمایش گذاشته شده است.

در بخش مرکزی مجموعه سعدآباد نیز، ساختمانی متعلق به دوران قاجار و پهلوی قرار گرفته است. این بنا، در زمان پهلوی به کاخ کرباس شهرت داشته و محلی برای کار و استراحت رضاشاه بوده است. پس از بازسازی و مرمت های این بنا، در سال 1373 هجری شمسی  به مناسبت سالگرد تولد استاد حسین بهزاد موزه ای با عنوان موزه مینیاتوری استاد بهزاد در این ساختمان افتتاح گشت. این موزه  دارای 5 سالن شامل آثار ترسیم شده، در سبک مکاتب نگارگری ایرانی، آثار ملهم از اشعار شاعران ایرانی، آثار ترسیم شده از فرهنگ مردم عامه، ترسیم چهره بزرگان در قالب نگارگری و طراحی های این استاد ارجمند می باشد.

از دیگر موزه های کاخ سعدآباد تهران می توان به موزه آب اشاره نمود که در جنوب شرقی کاخ سبز قرار گرفته است. دفتر رئیس تشریفات کاخ و دفتر مسئول حفاظت ارتش در این موزه قرار دارد. درساختمان موزه آب اسناد و مدارک آب، ابزار و ادوات مربوط به آب و تندیس هایی از دانشمندان آب شناس و تندیس میراب قرار گرفته است.

موزه های دیگر کاخ سعدآباد عبارتند از : موزه آشپزخانه سلطنتی، موزه ظروف سلطنتی، موزه آلبوم های سلطنتی و اسناد سعدآباد، موزه اتومبیل های سلطنتی ، موزه سلاح های دربار کاخ سعدآباد، موزه برادران امیدوار، موزه چهره‌های ماندگار، موزه مردم ‌شناسی، موزه نظامی، موزه هنر ملل، موزه هنرهای زیبا سعدآباد، کاخ سبز، کاخ‌ موزه سفید، ساختمان جمهور، کاخ احمد شاهی، کاخ اختصاصی وساختمان بهمن می باشند.

هر یک از موزه های کاخ سعدآباد آن قدر حرف برای گفتن دارند که در این مطلب نمیگنجد و بهتر است دیدن این مکان تاریخی را از دست ندهید و به شهر تهران مسافرتی نمائید.

بازدید از موزه های کاخ سعدآباد تهران در تمام ایام هفته از ساعات 9 تا 18:30 می باشد.

توچال تهران

تاریخچه : توچال تهران نام قله ای در دامنه رشته کوههای البرز می باشد که در مجاورت شهر تهران است. از مشهورترین پناهگاه های دامنه قله توچال می توان به کلک چال، شروین، شیرپلا، توچال، اسپیدکمر و پلنگ چال اشاره نمود که همه این مناطق مشرف به تهران می باشد.

در منطقه کوه توچال تهران منظره های دلپذیر، هوای دلنشین کوهستان و چشمه سارهای متعدد و زلالی آب فضای دلپذیر و آرام بخشی را بوجود آورده و این گویای تبدیل شدن این منطقه به نقاط گردشگری و ورزشی شده است. مجموع خطهای طولی اصلی تله کابین در حدود 7500 متر است که یکی از طولانی ترین خطهای تله کابین پیوسته در جهان به شمار می رود.

منطقه تفریحی توچال تهران به خاطر شرایط خوب آب و هوایی یکی از پاتوق های مردم شهر تهران محسوب می شود. از انتهای خیابان ولنجک تا آغاز ایستگاه یک تله کابین توچال مسیر اسفالته ای وجود دارد که به بام تهران شهرت پیدا کرده است. توچال بام تهران هم چنین مسیری مناسب برای پیاده روی بوده و در طی این مسیر رستوران ها، چای خانه های سنتی و زمین های ورزشی متعدد برپاشده است. درنهایت به منطقه تله کابین توچال می رسیم.

اجرای ساخت تله کابین توچال در سال 1353 شروع شد و در سال 1357 پایان یافت. این کار با همکاری شرکتهای فرانسوی و اتریشی در شهر بزرگ تهران صورت پذیرفت. تله کابین توچال در انتهای خیابان ولنجک و در منطقه شمیران تهران قرار گرفته است. 

شهر تهران را می توان از ارتفاعات کوه توچال به خوبی مشاهده نمود. منطقه توچال در تقسیمات کشوری جزء استان تهران است. سه خط اصلی تله کابین توچال تهران عبارتند از : تله کابین، سه خط تله سی یژ و یک خط تله اسکی.
تله سی یژ بالابری با چند صندلی می باشد که در پیست های اسکی کاربرد دارد. تله کابین نیز آسانسوری هوایی است که برای جابجایی افراد یا کالا در منطقه های کوهستانی استفاده می شود.

در ایستگاه توقف اول تله کابین توچال، امکاناتی نظیر نمازخانه، سرویس بهداشتی، امکانات تفریحی و ورزشی متنوع و سینمای 5 بعدی برای گردشگران تدارک دیده شده است.

هم چنین در فصل زمستان برای کوهنوردان و اسکی بازان پیست های اسکی ای در قله توچال تهران راه اندازی شده که می توانند از آن بهره ببرند.

منبع : نشاط آوران