مساحت حافظیه شیراز 2 هکتار می باشد و دو صحن شمالی و جنوبی از طریق تالاری از هم جدا گشته اند. مجموعه حافظیه دارای چهار درب ورودی و خروجی است که درب اصلی آن در سمت جنوب آن می باشد. ابعاد تالار آرامگاه حافظ شیرازی 56×8 متر بوده و دارای بیست ستون سنگی (که ارتفاع هرکدامشان پنج متر) می باشد.
در تالار حافظیه اتاقی مربوط به دفتر و رسیدگی به امور آرامگاه و اتاقی متعلق به سازمان میراث فرهنگی وجود دارد. شمس الدین محمد یغمایی وزیر حاکم فارس بر فراز مقبره حافظ عمارتی گنبدی شکل بنا نمود که در مقابل این عمارت حوضی که آبش از رکن آباد تأمین میشد، ساخت. آرامگاه حافظ شیرازی در زمان صفویان و افشاریان مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. در حافظیه شیراز، به دستور کریم خان زند بر تربت شاعر آوازه سنگی مرمرین نهادند که دو غزل از اشعار حافظ به خط نستعلیق بر روی آن نگاشته شده است. هم چنین ایشان باغ بزرگی را در جلوی عمارت احداث نمود.
در سال 1315 هجری شمسی با طراحی آندره گدار فرانسوی و با نظارت علی سامی و با توجه به بهره گیری از عناصر معماری دوره کریم خان زند به بازسازی و ساختن بنای حافظیه شیراز پرداختند. خیابانی که مقبره حافظ شیرازی در آن قرار دارد در جهان صنعتی و مدرن نماد اسارت بوده و دلیل آن این است که از طریق شلوغی خیابان نمی توان آرامگاه حافظ را که نماد افکار عرفانی اوست را به خوبی نظاره گر بود.
بخش
جنوبی آرامگاه نماد دنیای مادی، بالا رفتن از ایوان آرامگاه به منزله
معراج عرفانی، آرامگاه نماد خورشید، بخش شمالی آرامگاه نماد دنیای ملکوت می
باشد. هم چنین نمای بیرونی گنبد آرامگاه نماد آسمان است.
مجموعه حافظیه شامل محوطه شمالی، سنگ مزار، دیوارهای اطراف حیاط شمالی، کتابخانه حافظیه شیراز، رواق چهار ستونه، آرامگاه خاندان قوام، آب انبار، حیاط شرقی و غربی، آرامگاه خاندان معدل و حیاط درب اصلی می شود.
از جمله آثار معروف این شاعر بزرگوار، دیوان حافظ شیرازی است و از شمار کتاب هایی می باشد که در هر خانه ایرانی در کنار دیگر کتب ها نگهداری و یافت می شود.
منبع : نشاط آوران
- ۹۵/۰۵/۱۳